Sangklaburi 23 oktober
Door: Will
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Will
23 Oktober 2013 | Thailand, Kanchanaburi
Als lokatie is Kanchanaburi aangegeven omdat Sangklaburi niet in de index staat maar in feite zitten we dus in Sangklaburi, dicht bij de 3 Pagodenpas aan de Birmese grens.
Een groot gedeelte van de groep is op weg naar de Mong Tempel aan de andere kant van de rivier die wij in 2008 hebben bekeken. Ik zit nu op de koele hotelkamer want buiten op het balkon is het te warm. Als ik opkijk heb ik uitzicht op het stuwmeer en het Mong dorp. De prachtige oude schragenbrug, gebouwd door monikken, is in het afgelopen regenseizoen ingestort. Ik ben hier gebleven om dit bericht te maken en nog wat andere dingen te doen en ook omdat ik een beetje rust moet nemen want ik ben een beetje moe.
Ik heb ook een GROTE verantwoordelijkheid gekregen :). Rod was bang dat het overal teveel zou uitlopen en ik heb een fluitje van hem gekregen om de groep bij elkaar te krijgen als we verder moeten.........
Overigens is dat soms best lastig want overal is er wel voor iemand een speciale plek en wil je dat ook niet verstoren. Over het algemeen vinden ze het overigens wel komisch en krijg ik hulp van Rob en van Jan.
Als ik buiten op het balkon naar links kijk zie ik mijnheer Wessels zitten die zijn verhaal vertelt aan documentairemaker Twan Spiertz. Hij zit lekker in de schaduw en is druk aan het vertellen.
Vanmorgen zijn we bij de 3 Pagoden Pas geweest. Een van de medereizigersters heeft de vuursteen van haar vader's crematie (een paar maanden geleden) op de stukje spoorlijn gelegd in het bijzijn van de hele groep en een mooie tekst gesprokenen. Daarna zong Vera Lynn (via de tablet, voordeel van ons digitaal tijdperk). Het was zijn laatste wens.
Er zijn zoveel speciale en emotionele momenten.
Bij de 3 Pagodes is een groepsfoto gemaakt en we werden ook gefotografeerd door sommige Thaise mensen.
Gisteren, op weg hier naar toe, zijn we op een aantal plekken gestopt op, of bij plaatsen van kampen zoals Rin Tin, Kinsaiyok en Hindat. Overal zijn er wel herinneringen voor de veteranen. Bij Kinsaiyok plukte Jos Wessels wat blaadjes uit het weelderige groen en vertelde me dat ze die kookten in hun etensblikjes als spinazie.
Bij de Birmese grens vanmorgen kregen we vooraf strenge instructies van Rod Beattie want de Birmese grenswachten zijn wat "gevoelig". Ze werden inderdaad een beetje nerveus omdat onze groep wel erg dicht bij de grensovergang kwam. Je moet je er niet te veel van voorstellen; het is een roodwit hekwerk, in de vorm van een vroegere spoorwegovergang, dat half openstaat voor het plaatselijke verkeer. De achterkanten van de winkeltjes met houtwerk en souveniers staan op of tegen de grens.
Op de terugweg naar Sangklaburi zijn we gestopt bij het riviertje waarover de orginele brug is gebouwd waar de film The bridge on the river Kwai is gebaseerd. Hier lag het meest verschrikkelijke kamp in de oorlog. Ongeveer 2/3 van de (Britse) krijgsgevangenen is hier omgekomen door o.a. cholera en dysenterie. Er ws bovendien een wrede Japanse commandant en incompetente Britse leiding. De officieren zaten in een aparte hut verderop en lieten zich verzorgen door hun "batman"= persoonlijke verzorgers. Ze zorgden wel dat ze gekookt water kregen...
De zieken konden van hier uit niet naar ziekenhuizen want die waren te ver weg.
Een van onze veteranen heeft aan de Birmese kant gezeten. Truus, ik heb hem gevraagd en hij heeft inderdaad herinneringen aan jouw heeroom en dominee Mak. Volgens hem waren ze inderdaad altijd samen en mochten ze vrijelijk van kamp naar kamp reizen. Hij liep in zijn bruine pij en had een baard, een echte missionaris zei mijnheer Cordus.
En Henny, voordat ik het vergeet: ik heb foto's gemaakt bij de Chungkai cutting, boven bij het tempeltje.
Voor de "Pinsels": ik heb bloemen besteld om zaterdag bij de officiële herdenking op de begraafplaats(en) bij de graf van oom Dick te leggen.
Het is ook goed dat we Henk bij ons hebben. Af en toe zijn er wat kleine dingen maar ook heel serieuze. Zoals mijnheer De Logt die met Jolanda, zijn dochter, pas vandaag hier na toe komen omdat hij met een longonsteking naar het ziekenhuis moest. En dat terwijl hij zo vitaal is, zwemmen, trapjes lopen ect. en dan ineens gevloerd door een longontsteking.
Het is wel opmerkelijk hoe vitaal de ouderen zijn en het is heel bijzonder om hun verhalen te horen.
Vanavond om 18.00 uur is er een "lecture" van Rod en daarna om 19.30 uur eten. Morgen gaan we weer terug naar Kanchanaburi met diverse stops onderweg.
Margriet en Henk zij net binnengekomen want Margriet is onderuit gegaan in de bus. Ze heeft flink overgegeven maar het gaat nu al weer iets beter. De hitte is waarschijnlijk even teveel geweest.
Een correctie op verslag 1: ons resort ligt niet aan de Kwee Noi, die oorspronkelijk en verderop nog steeds Meeklong heet en door de Thai na het succes van de film "Bridge on the river Kwai" Kwee Noi is genoemd, maar ons resort ligt aan de Kwee Yai!
Een groot gedeelte van de groep is op weg naar de Mong Tempel aan de andere kant van de rivier die wij in 2008 hebben bekeken. Ik zit nu op de koele hotelkamer want buiten op het balkon is het te warm. Als ik opkijk heb ik uitzicht op het stuwmeer en het Mong dorp. De prachtige oude schragenbrug, gebouwd door monikken, is in het afgelopen regenseizoen ingestort. Ik ben hier gebleven om dit bericht te maken en nog wat andere dingen te doen en ook omdat ik een beetje rust moet nemen want ik ben een beetje moe.
Ik heb ook een GROTE verantwoordelijkheid gekregen :). Rod was bang dat het overal teveel zou uitlopen en ik heb een fluitje van hem gekregen om de groep bij elkaar te krijgen als we verder moeten.........
Overigens is dat soms best lastig want overal is er wel voor iemand een speciale plek en wil je dat ook niet verstoren. Over het algemeen vinden ze het overigens wel komisch en krijg ik hulp van Rob en van Jan.
Als ik buiten op het balkon naar links kijk zie ik mijnheer Wessels zitten die zijn verhaal vertelt aan documentairemaker Twan Spiertz. Hij zit lekker in de schaduw en is druk aan het vertellen.
Vanmorgen zijn we bij de 3 Pagoden Pas geweest. Een van de medereizigersters heeft de vuursteen van haar vader's crematie (een paar maanden geleden) op de stukje spoorlijn gelegd in het bijzijn van de hele groep en een mooie tekst gesprokenen. Daarna zong Vera Lynn (via de tablet, voordeel van ons digitaal tijdperk). Het was zijn laatste wens.
Er zijn zoveel speciale en emotionele momenten.
Bij de 3 Pagodes is een groepsfoto gemaakt en we werden ook gefotografeerd door sommige Thaise mensen.
Gisteren, op weg hier naar toe, zijn we op een aantal plekken gestopt op, of bij plaatsen van kampen zoals Rin Tin, Kinsaiyok en Hindat. Overal zijn er wel herinneringen voor de veteranen. Bij Kinsaiyok plukte Jos Wessels wat blaadjes uit het weelderige groen en vertelde me dat ze die kookten in hun etensblikjes als spinazie.
Bij de Birmese grens vanmorgen kregen we vooraf strenge instructies van Rod Beattie want de Birmese grenswachten zijn wat "gevoelig". Ze werden inderdaad een beetje nerveus omdat onze groep wel erg dicht bij de grensovergang kwam. Je moet je er niet te veel van voorstellen; het is een roodwit hekwerk, in de vorm van een vroegere spoorwegovergang, dat half openstaat voor het plaatselijke verkeer. De achterkanten van de winkeltjes met houtwerk en souveniers staan op of tegen de grens.
Op de terugweg naar Sangklaburi zijn we gestopt bij het riviertje waarover de orginele brug is gebouwd waar de film The bridge on the river Kwai is gebaseerd. Hier lag het meest verschrikkelijke kamp in de oorlog. Ongeveer 2/3 van de (Britse) krijgsgevangenen is hier omgekomen door o.a. cholera en dysenterie. Er ws bovendien een wrede Japanse commandant en incompetente Britse leiding. De officieren zaten in een aparte hut verderop en lieten zich verzorgen door hun "batman"= persoonlijke verzorgers. Ze zorgden wel dat ze gekookt water kregen...
De zieken konden van hier uit niet naar ziekenhuizen want die waren te ver weg.
Een van onze veteranen heeft aan de Birmese kant gezeten. Truus, ik heb hem gevraagd en hij heeft inderdaad herinneringen aan jouw heeroom en dominee Mak. Volgens hem waren ze inderdaad altijd samen en mochten ze vrijelijk van kamp naar kamp reizen. Hij liep in zijn bruine pij en had een baard, een echte missionaris zei mijnheer Cordus.
En Henny, voordat ik het vergeet: ik heb foto's gemaakt bij de Chungkai cutting, boven bij het tempeltje.
Voor de "Pinsels": ik heb bloemen besteld om zaterdag bij de officiële herdenking op de begraafplaats(en) bij de graf van oom Dick te leggen.
Het is ook goed dat we Henk bij ons hebben. Af en toe zijn er wat kleine dingen maar ook heel serieuze. Zoals mijnheer De Logt die met Jolanda, zijn dochter, pas vandaag hier na toe komen omdat hij met een longonsteking naar het ziekenhuis moest. En dat terwijl hij zo vitaal is, zwemmen, trapjes lopen ect. en dan ineens gevloerd door een longontsteking.
Het is wel opmerkelijk hoe vitaal de ouderen zijn en het is heel bijzonder om hun verhalen te horen.
Vanavond om 18.00 uur is er een "lecture" van Rod en daarna om 19.30 uur eten. Morgen gaan we weer terug naar Kanchanaburi met diverse stops onderweg.
Margriet en Henk zij net binnengekomen want Margriet is onderuit gegaan in de bus. Ze heeft flink overgegeven maar het gaat nu al weer iets beter. De hitte is waarschijnlijk even teveel geweest.
Een correctie op verslag 1: ons resort ligt niet aan de Kwee Noi, die oorspronkelijk en verderop nog steeds Meeklong heet en door de Thai na het succes van de film "Bridge on the river Kwai" Kwee Noi is genoemd, maar ons resort ligt aan de Kwee Yai!
-
23 Oktober 2013 - 12:41
ANS :
HET IS ECHT EEN REIS MET EEN LACH MAAR OOK MET EEN TRAAN, WANT ALS JE ER BIJ BENT DAT IEMAND ZIJN LAATSTE WENS EN DE AS UITSROOIT , MAAKT TOCH WEER VEEL LOS EN HET FLUITJE DAT DENK IK WILL WEL HEEL DE GROEP BIJ ELKAAR KUNT HOUDEN MAAR IK DENK OOK WEL ZONDER FLUITJE DAT JIJ DE GROEP BIJ ELKAAR KUNT HOUDEN , GENIET ERVAN SAMEN MAAR NATUURLIJK MET HET GEHELE GEZELSCHAP OOK GR ANS UIT DE PEEL EN OOK DE GR AAN GERARD VAN ONS UIT DE PEEL -
23 Oktober 2013 - 15:01
Henny Themmen-van Rosmalen:
In gedachten reis ik mee, vooral naar de plaatsen waar ik ben geweest: Rintin, Kinsayok en Hindato. edankt voor het maken van de foto te Chungkai.
Pas je goed op jezelf, Will? Veel groeten aan Margriet en beterschap.
Dag Will, sobat keras! Ciao, Henny -
23 Oktober 2013 - 15:23
Bibiana:
Kippenvel toen ik las dat Willy Brugmans de as van haar vader daar heeft gebracht, de heer Brugmans heb ik ook heel vaak aan de telefoon gehad, hij is een week voor onze herdenking overleden.
Op de FB van onze stichting worden heel wat foto's geplaatst door diverse mensen en deel ik dan ook zodat iedereen een beetje kan genieten van de bijzondere reis. Joyce Cordus houd een blog bij over haar vader, heel bijzonder om te lezen hoe hij de reis ervaart.
Al met al is de reis volgens mij wel heel succesvol als ik het zo allemaal zo lees van diverse mensen en later als ik groot ben hoop ik ook een keer de route van mijn vader te kunnen volgen.
Geniet er nog goed van en groeten aan iedereen!!!
Lfs. x -
23 Oktober 2013 - 15:26
Gerrie:
Hallo Will,
Indrukwekkend wat je daar allemaal meemaakt met deze groep. Goed dat je toch mee bent gegaan. Dank je ik ook een beetje mee mag genieten -
23 Oktober 2013 - 18:14
Norma:
Will, dank voor je uitgebreide verhaal. Prachtig, ik zit nu echt bij jullie reis en kan bijna de geuren ruiken.
Zorg goed voor je self en veel life's, Norma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
