Smithers, 23 september

Grote stad Prince George vanmorgen achter ons gelaten en op weg naar Smithers, Highway 16.
Het was vandaag heel afwisselend weer, een beetje zon af en toe, regenbuien, hele donkere wolken met een hele mooie regenboog. De prachtige herfstkleuren komen met dit weer heel mooi uit, zeker rondom de meren en op de hellingen van de heuvels, het is genieten onderweg. Het is een tamelijk leeg gebied met wat gebouwen langs de weg en af en toe een dorp of stadje en hier en daar wat veeteelt.
Het eerste stadje moet van oorsprong Nederlandse roots gehad hebben: ene Herbert Vanderhoof, uit Chicago wilde hier een luxe hotel beginnen, tussen de sparrenbossen aan een rivier, een toevluchtsoord voor schrijvers en kunstenaars. Dat is er nooit van gekomen, wel kwamen er veehouders en de stad aan de Nechako rivier heet dus Vanderhoof!
Fort James Historical Park was al gesloten dus daar hoefden we geen ommetje van 124 km voor te maken.
Wat ons opvalt is dat we voor het eerst dorpjes en nederzettingen zien van de First Nations (Indianen). Bij een ervan zijn we gestopt, een dorpje met een katholieke kerk en een begraafplaats. De graven zijn met kruizen en ook met afbeeldingen van kikkers, die hebben we meer gezien de afgelopen dagen, het moet een teken van de stam of bepaalde stammen zijn. Ook zijn een aantal graven afgedekt met stalen platen of met plastic, of er is een afdakje boven gebouwd. Wat opviel was dat er zoveel jonge mensen liggen, vooral jongens/jonge mannen. Het maakt een beetje triest.
In het dorpje Telkwa, waar twee rivieren samenkomen, de Telkwa en de Bulkley, zijn twee bruggen, een over de ene en een over de andere rivier; de ene een voor een weg, de andere voor een spoorweg. Ze liggen haaks op elkaar en vlak bij elkaar. Op de spoorlijn waren mannen bezig een stuk rail te vervangen. Dat was al mooi om te zien maar nog mooier was de vrachtwagen met materiaal die op rails en op de weg kan rijden. Gerard heeft foto’s gemaakt, de mannen legden uit wat ze aan het doen waren en een van hun vroeg of hij de foto’s kon krijgen. Toen ze klaar waren reden ze weg in hun vrachtwagen op de rails en werd er nog uitbundig gezwaaid. Een heel leuk en onverwacht intermezzo.
Langs vrijwel elke highway ligt een spoorlijn, zo is het land ontsloten. Zowel de aanleg van de wegen als de spoorwegen is een belangrijk item in de Canadese geschiedenis en er horen de meest bijzondere verhalen bij.