Kefalonia, donderdag 2 juni
Door: Will
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Will
02 Juni 2016 | Griekenland, Zóla
In het openlucht ”restaurant” van Odyssey. Eleni is net gearriveerd en zal het eten gaan klaarmaken. Pasta met octopus voor drie van de gasten en de rest moet nog zeggen wat ze willen eten.
Vandaag hebben we het schiereiland Paliki bekeken. Mooie route, alleen hebben we op een bepaald punt een verkeerde afslag genomen. De hoofdweg zag er niet uit als een hoofdweg en de zijweggetjes zien er hetzefde uit. Nu werd het weggetje wel erg klein en onderkomen voor een hoofdweg, er groeide zelfs gras en ander groen. De weg eindigde uiteindelijk bij een klein kerkje en een huisje. Gerard bekeek een steil paadje om te zien of het berijdbaar was. Er kwam een vrouw naar de auto die vroeg ”are you lost? Can I help you?”. Ze zag eruit als een Griekse boerenvrouw met dikke sokken over haar broekspijpen. Ik maakte haar een compliment over haar uitstekende Engels en wat bleek……het was een Engelse, getrouwd met een Kefalonische man en ze houdt van het eiland maar mist de Engelse regen!!
De weg wijzen ging als volgt: bij de vuilnisbak rechts en als er aan weerskanten van de weg cypressen staan links, ook al ziet dat er niet echt als een goede weg, als je doorrijdt wordt hij beter.
En…als jullie weer eens hier verdwalen kom dan aan voor koffie!!
Is dat niet leuk??
Er is overal nog veel schade te zien van de aardbevingen in februari 2014, aan gebouwen maar ook aan de wegen. Hier en daar moeten hele stukken verdwenen zijn en zo rondrijdend kun je een voorstelling maken van hoe gemakkelijk dorpen van de buitenwereld raken afgesloten.
Na de aardbeving van 1953 toen ongeveer 70% van alle gebouwen zijn verwoest zijn heel veel mensen vertrokken en nooit meer teruggekomen. Van de 100.000 inwoners bleven er uiteindelijk zo’n 45.000 over. In die tijd zijn er ook veel Nederlanders geëmigreerd en was het gemakkelijk om naar Australië, Canada en Nieuw Zeeland te gaan, daar zullen dus ook wel de mensen van de Zakynthos en Kefalonia terecht gekomen zijn.
Een taveerne vinden voor de lunch viel ook niet mee. In het eerste dorp zat bij een café of taveerne een mannetje op een stoeltje. ”Moment” zei hij en bleef voor zich uitkijken. We zijn er even bij gaan zitten maar er gebeurde niets en op de deur zat een hangslot en zijn uiteindelijk verder gereden.
Bij de volgende uitspanning zaten meerdere mannen en stonden verschillende auto’s het doorgaande verkeer te belemmeren. Een man, de baas, ging zijn vrouw (van een mini market) roepen en zij gaf ons een adres. Stukje verderop rechtsaf, richting Zagodakia of zoiets.
Het bleek de gloednieuwe taveerne van haar schoondochter. Later ontdekten we dat er een paar honderd meter langs de ”hoofd”weg ook een taveerne was! Enfin haar schoondochter had klanten en het smaakte goed. Gerard gehaktballetjes met frites en ik had brood met tomaten, feta,oregano en olijfolie. Ook hier kregen we weer een toetje van het huis, een soort amandelcake met kaneel. Gisteren en eergisteren kregen we een zoetigheidje na het eten van het huis, en dat terwijl we allebei een gerecht hadden van maar 4 €.
Nog even het nabij gelegen strandje bezocht en toen toch maar geprobeerd om in Lixouri te komen. Daar waren we sneller dan gedacht. Het was even zoeken naar de plaats waar de ferry vertrok want dat staat niet echt aangegeven.
Op de ferry werd Gerard nog geïnviteerd om in de stuurhut te komen en hij kreeg allerlei informatie, over waar de schildpadden paren en hun eieren leggen, over waar hij allemaal als zeeman was geweest, over de Fransen die hij maar vreemd vond, vaarprocedures ect. Als je als voormalig zeeman steeds opnieuw het stukje tussen Lixouri en Argostoli moet varen is het natuurlijk om met een passagier een praatje te maken.
Weer op weg naar ”huis” dé brug gevonden en tot aan de knik met de obelisk gelopen en weer terug. Onder het stof gekomen door 2 Griekse macho mannetjes die rond scheurden in hun auto’s.
Tegen 18.15 weer terug bij basis en nu net gezongen voor onze oostenrijkse medegast die vandaag zijn 38e verjaardag viert.
After the Treaty of Paris, in 1809, the Ionian Islands came under the rule of the English and the Ionian State was established. During the English period various important constructions of public interest were effectuated including the Drapanos British Cemetery, the De Bosset Bridge in Argostoli, the Lighthouse of Saint Theodori and the impressive Municipal Theatre of Kefalonia. Despite the fact that Kefalonia, like the other Ionian Islands, remained under the English rule and escaped the Turkish yoke, its inhabitants financially helped the Greek Revolution for independence against the Ottomans who were ruling over the rest of Greece. Kefalonia was finally united to the rest of independent Greece in 1864, the same time as the rest of the Ionian Islands. During World War II, in 1941, the island was occupied by the Italian troops which were allied with the Germans. In 1943, Italy capitulated but its troupes refused to leave from Kefalonia. As a punishment, the German forces killed more than 5000 Italian soldiers, a historic fact described in the famous book Captain Corelli's Mandolin, written by Louis de Bernieres. Source: www.greeka.com
In August 1953, a huge earthquake destroyed the largest part of Kefalonia and demolished most villages of the island. Only Fiscardo was not touched by the earthquake, but the villages in the central and southern part of Kefalonia was almost entirely destroyed. Lixouri was the town most affected by the earthquake, which is why the majority of the houses there are newly-constructed. Source: www.greeka.com
-
03 Juni 2016 - 08:35
Ans Van Munster:
er is voor jullie wel ontzettend veel te zien en te beleven nog fijne dagen toegewenst
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley