Ithaka, zaterdag 4 juni

Captain Yiannes, Ithaka, zaterdag 4 juni 17.40.

Nieuw adres, nieuw eiland! Ik zit op het balkon voor onze kamer. Dit is een echt hotel dus van contact met andere gasten verwacht ik niet veel. Internet verbinding gaat aan en uit en wifi op de Iphone werkt niet. Ik maak mijn verslagje altijd offline, lesje uit het verleden toen ik een keertje een hele lap tekst had gemaakt en die verloor omdat de verbinding werd verbroken.

Vanmorgen lang blijven hangen bij het ontbijt en na het inpakken weer terug voor wat watermeloen en het afscheid. Uiteindelijk was het dus heel gezellig bij Eleni. Leuke contacten met Peter, een Oostenrijkse architect van 67 en het jongere Oostenrijkse stel, Beatrice en Alexander(?), zij psychiater en hij internist. Haar ga ik een Engelstalig exemplaar van het boek Warmenhoven sturen omdat ze werkt met een groepje mannelijke Japanse psychiaters en ze hun manier van omgaan niet kan vatten, misschien dat Warmenhoven wat duidelijk kan maken over de manier van denken. Zij vertrekken vandaag ook en Peter zei dat hij vanavond de gesprekken zal missen.
Van Eleni kregen we nog een fles witte wijn als afscheidscadeautje dus het minpuntje van het begin is helemaal weggewerkt.
Ik denk dat we hier die gezelligheid ook wel gaan missen…….

Pas tegen 12.30 weggereden naar Sami. Het ticketbureau waar we gisteren waren was gesloten dus eerst maar lunchen. Een soort rookworst in een pittige tomatensaus met een broodje, hier ook weer een toetje van de zaak: watermeloen dit keer.
Het ticketbureau was intussen opengegaan maar een ticket boeken voor woensdag lukte weer niet, zelfs niet met behulp van een expert, die er telefonisch te hulp bij was geroepen.
Bij de ferry was nog een boekingskantoor en daar was het in enkele tellen klaar en het meisje adviseerde ons om woensdag af te wijken van het schema en niet via het vasteland terug te gaan naar Zakynthos, een plan dat we zelf ook al hadden.
De ferry was een half uur te laat omdat er 3 trucks op stonden die met veel moeite en tijd waren geladen. Toen ze van de ferry af reden zagen we waarom, ze waren zó hoog geladen dat ze maar net onder de boegdeur konden.

De overtocht duurde 45 minuten. De ”haven” in Ithaca is niet meer dan een piertje. De tocht naar hier was een goed half uur rijden en nu zitten we dus op ons balkon. Het is zonnig maar het waait hard. We hebben uitzicht op zee en heuvels om ons heen. Behalve het geluid van de wind en de vogels is het stil.