Greymouth, vrijdag 10 maart 2017

Kia Ora!
Greymouth, vrijdag 10 maart 2017, 21.15

Greymouth maakt vandaag haar naam waar. Toen we vanmiddag hier terug kwamen was het grijs en regende het. Greymouth heeft haar naam overigens te danken aan de rivier Grey die hier uitmondt in zee, niet aan grijze luchten die hier ook heel vaak schijnen voor te komen.
We hebben onze ”tea” vanavond weer ”thuis” genuttigd. Gegrilde kip, kant en klaar gekocht, een bordje groene sla en een broodje erbij en weer zo’n overheerlijke yoghurt, vandaag met ”berry’s”.

Nog even terug naar gisteren. Tijdens onze busreis zagen we rotsen in de rivier die felrood gekleurd waren. Onnatuurlijk leek het, maar de kleur komt van schimmels die er op groeien. Het is het eerste wat op de ietwat poreuze rotsen kan groeien, daarna volgen grassen en heel veel later gaan er ook struikjes en boompjes op groeien.

Vanmorgen hebben we in een redelijk zonnig Westport bij Kathrine’s, een broodjeszaak van Duitsers, een broodje gegeten en wat meegenomen voor de lunch. Toen ging de reis weer terug over dezelfde prachtige kustweg die we gisteren ook hebben gereden. Mét wat leuke muziek via de iPhone, de Tomtom ingeschakeld als het nodig is en de lunch en een lekker sapje in het koeltasje kunnen we ertegen.
De eerste echte stop was bij een oude goudmijn in de buurt van Charleston. In de tweede helft van de 19e eeuw, om precies te zijn in 1867 ontdekte de Ier Wlliam Fox hier goud, zijn laatste goud ontdekking hier aan de westkust en ontstond een ”gold rush”. Vooral Schotten, Ieren en Engelsen probeerden hier hun geluk te vinden. Op het hoogtepunt telde Charleston 20.000 inwoners, nu nog maar een fractie ervan, de mensen leven nu grotendeels van toerisme. De goldrush heeft tot ongeveer het begin van WO I geduurd, toen moesten de mannen waarschijnlijk in dienst.
In deze oude goudmijn zagen we de gangen die gegraven zijn om de goudaders te vinden, de rails voor de karretjes met ijzer en goud houdende grond. Zelf konden we nog goud zoeken door water met zand in een ”gold pan” te doen, we zagen wel iets glinsteren maar het was te fijn om op te pakken. Wel leuk voor de kleine Nederlandse kinderen die er met hun ouders waren. Er was ook een rad van een watermolen en allerlei gereedschappen.
Westport heeft overigens langer inkomsten van kolenmijnen gehad dan van goud.

In Punakaiki hebben we twee stops gemaakt bij de ”pancake rotsen”, eerst de ”Truman Track ” gelopen naar de zee waar hele mooie rotsformaties van zandsteen liggen en even verderop de ”Dolomite Point Walk” naar nog fraaiere rotsen van kalksteen. Hier zijn ook ”spuitgaten” te zien waar het zeewater bij vloed met geweld binnenkomt.
Hier komen ook pinguïns voor, een kleine soort, maar die hebben zich niet laten zien.
We zien wel heel veel toeristen, allerlei nationaliteiten waaronder Fransen, Israeliërs, Duitsers en zelfs 3 ”Southern Belles” op leeftijd uit Tenessee!

In Greymouth ingecheckt bij ”The Sundowner”, een motel aan het begin van de stad. Boodschappen gedaan, gegeten en nu is de dag alweer bijna voorbij.
We moeten wel een beetje gaan voorbereiden wat we de komende dagen gaan doen en accommodatie zeker 2 dagen vooruit boeken anders zou het wel eens niet kunnen lukken of héél duur worden. Héél duur is dan ook echt duur want de prijzen zijn hier hoog!!!!