Singapore, zaterdag 8 april 2017

Lekker onder de douche geweest en nu zit ik op onze kleine hotelkamer met m’n Mac op schoot om een verslagje te maken. Onze kamer heeft geen tafel of bureau en ook geen plaats om de koffers open neer te leggen, het heeft geen lift en we zitten op de 2e verdieping, maar…..het ligt op een geweldige locatie midden in Chinatown. Het is een typisch Chinees gebouw zoals er gelukkig nog een aantal van over zijn. In 1980 hoorden we dat ze al die oude huizen wilden afbreken en vervangen door moderne flats maar dat is gelukkig niet gebeurd.

Nog even terug naar gisteren. Even na achten ’s morgens zijn we met een shuttlebusje van het hotel naar de luchthaven gegaan. Sydney Airport krijgt van ons zeker geen prijs voor een goed georganiseerde luchthaven. Een voorbeeld: er moeten vertrekkaarten worden ingevuld maar dan zegt er iemand ”na de check kun je ze ook nog inleveren” maar niemand weet waar. Bij de gate nog een keertje geprobeerd en het mannetje daar zegt ”oh, not important, put it in the bin” en hup daar gaat mijn kaart inde vuilnisbak!
Het is chaotisch, de rijen zijn overal lang en alles kostte zoveel tijd dat we geen Australische hoeden hebben kunnen kopen, jammer.

Onze vlucht met Singapore Airlines werd uitgevoerd met een Airbus 380-800, het grootste passagiersvliegtuig ter wereld. Het is opmerkelijk stil zodat filmgeluid volgen goed ging. Het was een dagvlucht met aankomst tegen 17.30 dus slapen had weinig zin.

Vanmorgen hebben we aan de overkant van de straat ontbeten in een vegan restaurant; alles wat vlees of garnalen lijkt, is gemaakt van soja of paddestoelen. We hebben al eerder in zo’n restaurant gegeten in Kuala Lumpur en het is opmerkelijk hoe de smaak en structuur van het vlees en de garnalen is nagemaakt.

Tegen 11.30 kwam Victor (Chinees). Alleen want zijn vrouw Vivien (Maleis) was onverwachts naar Maleisië omdat haar moeder ernstig ziek is.
We hebben vandaag geen belangrijke bezienswaardigheden bekeken maar zijn in Chinatown gebleven en hebben hier een beetje rondgewandeld, koffie gedronken en bijgepraat. Onze lunch hebben we gegeten bij een restaurantje met een Michelinster!!! Duur….welnee, de beroemde soya chicken rice, kip die zonder echt te koken wordt gegaard in bouillon met sojasaus en kruiden kost in dit restaurant mét ster S$ 3,80 en dat is 2,55 in euro’s!! De kip is ongelofelijk zacht en heel lekker. Dezelfde eigenaar heeft ook nog een stalletje in het ”hawkers” centrum, dat is een verdieping in een winkelcentrum waar indertijd de straattentjes om hygiënische reden naar toe moesten verhuizen en hier kost hetzelfde gerecht S$ 2,50 (1,68). Je moet wel geduld hebben als je hier wilt eten want om 11.30 schijnen er al lange rijen te staan. Toen wij tegen 14.00 uur kwamen was er een klein rijtje. Je eten bestel je op een groot touch screen, je krijgt een nummer en op een soort tv scherm kun je zien wanneer je eten klaar is. Intussen moet je dan een tafeltje zien te veroveren en dat is een kwestie van goed kijken wie er bijna klaar is en vragen of je daar kunt gaan zitten. Natafelen doe je hier natuurlijk niet!!

Bij het Chinese Information Centre nog wat informatie gehaald over bezienswaardigheden en in een supermarkt in een shopping mall mijn speciale Maggi chilisaus gekocht (is bij ons niet te koop en ook niet iets dat er op lijkt).
Victor wist ook nog een tentje in die mall waar ze tjendol hadden, maar heel anders dan wij kennen. In plaats van ijsklontjes wordt hier ”snow ice” gebruikt, het is alleen maar water maar de structuur is bijna zo romig als van roomijs.

Het gaat wel veel over eten maar dat is ook waar ze hier van houden en wat je hier de hele dag overal kunt doen….

Tegen 18.30 uur hebben we afscheid genomen van Victor en vanavond hebben we nog wat gegeten bij een Koreaans restaurant; een kipgerechtje en groentengerechtje samen gedeeld en dat was heel wat duurder dan vanmiddag in het sterrenrestaurant!!

In 2011 hebben we ook in China Town gelogeerd, veel is dus bekend maar ook heel veel niet en met Victor erbij is het veel leuker omdat hij dingen kan uitleggen en verklaren.
Kortom een hele leuke dag! Morgen moeten we zelf op stap want Victor heeft een bijeenkomst van de postzegelclub waarvan hij secretaris is.

Nog even een paar wetenswaardigheden: als je hier een flat koopt vervalt deze na 99 jaar aan de regering. De 99 jaar geldt vanaf het moment van eerste koop, dus een tweede koper heeft minder tijd. Het duurt nog een tijdje voordat dit echt geëffectueerd wordt omdat pas in de jaren 70 van de vorige eeuw op grote schaal flats zijn gebouwd.
Als je hier een (eerste) auto wilt kopen kan dat pas als je een vergunning hebt. Deze vergunningen moeten ook (voor veel geld) worden gekocht en er is een vast aantal vergunningen beschikbaar, dat aantal wordt niet uitgebreid. Pas als er een vergunning beschikbaar komt kun je er een kopen. Dan moet je nog een auto kopen. Er rijden hier heel veel hele dure auto’s rond en dat kan dus alleen als je heel veel geld hebt.
Verder zijn wij in Nederland goed in inpolderen maar hier weten ze ook heel goed hoe dat moet. Het land is intussen heel wat groter dan een aantal jaren geleden en er gaan nu stemmen op om de oorspronkelijke vorm te markeren.