Kefalonia, woensdag 1juni
Door: Will
Blijf op de hoogte en volg Gerard en Will
01 Juni 2016 | Griekenland, Zóla
Odyssey appartementen, Zola, Kefalonia, woensdag 1 juni 20.45.
Nog even voor het eten komt een begin maken van een verslagje.
Er zijn toch levende zielen hier….eigenares Eleni, luid aanwezig, en nog een paar Oostenrijkse gasten. Verder is het net als gisteravond erg winderig, bewolkt en niet echt warm.
Vanmorgen zijn we via een binnendoorweggetje omhoog naar de ”hoofd”weg gereden. Onderweg van bovenaf foto’s gemaakt van het mooiste strand van Kefalonia, erg mooi om te zien. De kust is tamelijk ruig, de weggetjes smal maar goed te rijden. Gerard net gevraagd of hij geen last heeft van zijn hoogtevrees maar de remedie is zoals hij zegt: ”goed doorrijden en op de weg letten en vooral geen tijd hebben om de omgeving te zien!”
De officiële weg naar het noorden is nog steeds afgesloten na een aardbeving in 2014 dus is er een smal, kronkelig, af en toe héél hoog gelegen weggetje waardoor je via een noordelijke lus bij Asos kunt komen. Asos is een dorp waar in de winter ongeveer nog 100 mensen wonen. De schade van de aardbeving van 1953 is hier nog goed zichtbaar, tussen nieuwe huizen staan vervallen panden. Het is een toeristisch dorpje met een mooie baai die als haven fungeert voor (vissers) bootjes en een enkel jacht.
Op een heuvel op een schiereiland ligt de ruïne van een Venetiaanse burcht, je kunt daar alleen te voet komen en dat is een hele lange wandeling…..
Wij hebben ervoor gekozen om op een terrasje aan de haven wat te drinken, voor Gerard een Griekse koffie en ik had een heerlijke ”lemon juice”.
[Recept: 3 citroenen, beetje suiker en water]
Op onze wandeling over de kade raakten we in gesprek met 2 oudere Engelse echtparen. Ze vroegen om ons ”stemadvies” voor het referendum. ”Blijven”, zei ik, ”wij Nederlanders hebben jullie nodig”. Het houdt ze echt bezig. Wat is wijs?
Van oudsher komen hier veel Engelsen, de brug bij Argostoli is gebouwd ten tijde van de Engelse overheersing.
”the De Bosset Bridge in Argostoli Kefalonia: The De Bosset Bridge or the De Bosset Causeway is the largest stone bridge on a sea water body and has been in existence since 1813, when the Swiss engineer Charles Philippe De Bosset was employed by the British Army. Thanks to his contribution in the form of study and construction of the bridge, Monsieur de Bosset was appointed as Governor of Kefalonia from 1810-1814 by the British who reigned the Ionian Islands from 1809-1864. Source: www.greeka.com”
Toen op weg naar de noord-oost kant, naar Fiskardo, een echte toeristenplaats. Auto’s worden buiten het dorp geparkeerd en ik werd daardoor op het verkeerde been gezet voor de terugtocht. Autoluw is dus niet autoloos, we hadden door het dorp moeten rijden om een toeristische route terug te rijden…niet gelukt.
Auto dus geparkeerd en via een hoge trap afgedaald naar het dorp en de haven. Veel restaurantjes en toeristenwinkeltjes, maar ook een grote supermarkt en een bakker. Mijn doel was restaurant Tassia, waar ze een kookboek met recepten van Kefalonia verkopen. Het is een restaurant met 3 €-tjes, duur dus en niet iets waar normaal in de vakantie voor een lunch zouden gaan eten. De prijzen bleken erg mee te vallen, niet van mijn kreeft want die is overal duur, maar Gerard had een heerlijke pasta met veel verse tonijn voor € 15,-. Het was ook een gezellig tentje om te eten. Ik heb het kookboek laten signeren en er staan verschillende recepten in die ik thuis ga maken.
”Speel maar lekker met de kreeft” zei Hermanos en hij heeft later mijn boek gesigneerd. Als extraatje kregen we een heerlijk stukje gebak en een lekker aardbeiendrankje, ”very dangerous” zei hij want het drinkt heerlijk weg maar er zit wel behoorlijk wat alcohol in.
[Recept: aardbeien in een blender met wat poedersuiker en Griekse grappa of wodka.]
Na onze lange lunch het dorpje rondgewandeld en toen was het tijd om de lange weg terug te rijden. Niet de route die ik wilde maar hetzelfde stukje zoals de heenweg. Het tweede stuk hebben we een andere weg genomen, het allerlaatste stukje de korte route naar ons onderkomen.
Vanavond hier nog een klein hapje gegeten en nu moet ik met de discussie over ”kinderen” gaan bemoeien (Eleni, Peter, een oudere Oostenrijkse architect en een jong Oostenrijks stel).
Nog even voor het eten komt een begin maken van een verslagje.
Er zijn toch levende zielen hier….eigenares Eleni, luid aanwezig, en nog een paar Oostenrijkse gasten. Verder is het net als gisteravond erg winderig, bewolkt en niet echt warm.
Vanmorgen zijn we via een binnendoorweggetje omhoog naar de ”hoofd”weg gereden. Onderweg van bovenaf foto’s gemaakt van het mooiste strand van Kefalonia, erg mooi om te zien. De kust is tamelijk ruig, de weggetjes smal maar goed te rijden. Gerard net gevraagd of hij geen last heeft van zijn hoogtevrees maar de remedie is zoals hij zegt: ”goed doorrijden en op de weg letten en vooral geen tijd hebben om de omgeving te zien!”
De officiële weg naar het noorden is nog steeds afgesloten na een aardbeving in 2014 dus is er een smal, kronkelig, af en toe héél hoog gelegen weggetje waardoor je via een noordelijke lus bij Asos kunt komen. Asos is een dorp waar in de winter ongeveer nog 100 mensen wonen. De schade van de aardbeving van 1953 is hier nog goed zichtbaar, tussen nieuwe huizen staan vervallen panden. Het is een toeristisch dorpje met een mooie baai die als haven fungeert voor (vissers) bootjes en een enkel jacht.
Op een heuvel op een schiereiland ligt de ruïne van een Venetiaanse burcht, je kunt daar alleen te voet komen en dat is een hele lange wandeling…..
Wij hebben ervoor gekozen om op een terrasje aan de haven wat te drinken, voor Gerard een Griekse koffie en ik had een heerlijke ”lemon juice”.
[Recept: 3 citroenen, beetje suiker en water]
Op onze wandeling over de kade raakten we in gesprek met 2 oudere Engelse echtparen. Ze vroegen om ons ”stemadvies” voor het referendum. ”Blijven”, zei ik, ”wij Nederlanders hebben jullie nodig”. Het houdt ze echt bezig. Wat is wijs?
Van oudsher komen hier veel Engelsen, de brug bij Argostoli is gebouwd ten tijde van de Engelse overheersing.
”the De Bosset Bridge in Argostoli Kefalonia: The De Bosset Bridge or the De Bosset Causeway is the largest stone bridge on a sea water body and has been in existence since 1813, when the Swiss engineer Charles Philippe De Bosset was employed by the British Army. Thanks to his contribution in the form of study and construction of the bridge, Monsieur de Bosset was appointed as Governor of Kefalonia from 1810-1814 by the British who reigned the Ionian Islands from 1809-1864. Source: www.greeka.com”
Toen op weg naar de noord-oost kant, naar Fiskardo, een echte toeristenplaats. Auto’s worden buiten het dorp geparkeerd en ik werd daardoor op het verkeerde been gezet voor de terugtocht. Autoluw is dus niet autoloos, we hadden door het dorp moeten rijden om een toeristische route terug te rijden…niet gelukt.
Auto dus geparkeerd en via een hoge trap afgedaald naar het dorp en de haven. Veel restaurantjes en toeristenwinkeltjes, maar ook een grote supermarkt en een bakker. Mijn doel was restaurant Tassia, waar ze een kookboek met recepten van Kefalonia verkopen. Het is een restaurant met 3 €-tjes, duur dus en niet iets waar normaal in de vakantie voor een lunch zouden gaan eten. De prijzen bleken erg mee te vallen, niet van mijn kreeft want die is overal duur, maar Gerard had een heerlijke pasta met veel verse tonijn voor € 15,-. Het was ook een gezellig tentje om te eten. Ik heb het kookboek laten signeren en er staan verschillende recepten in die ik thuis ga maken.
”Speel maar lekker met de kreeft” zei Hermanos en hij heeft later mijn boek gesigneerd. Als extraatje kregen we een heerlijk stukje gebak en een lekker aardbeiendrankje, ”very dangerous” zei hij want het drinkt heerlijk weg maar er zit wel behoorlijk wat alcohol in.
[Recept: aardbeien in een blender met wat poedersuiker en Griekse grappa of wodka.]
Na onze lange lunch het dorpje rondgewandeld en toen was het tijd om de lange weg terug te rijden. Niet de route die ik wilde maar hetzelfde stukje zoals de heenweg. Het tweede stuk hebben we een andere weg genomen, het allerlaatste stukje de korte route naar ons onderkomen.
Vanavond hier nog een klein hapje gegeten en nu moet ik met de discussie over ”kinderen” gaan bemoeien (Eleni, Peter, een oudere Oostenrijkse architect en een jong Oostenrijks stel).
-
02 Juni 2016 - 08:27
Betty :
Ben benieuwd naar je kookboek, altijd leuk nieuwe recepten uitproberen !!!
-
02 Juni 2016 - 09:25
Roger:
Hallo Will en Gerard, wat leuk om jullie reisverslag weer te lezen. Het lijkt me weer een mooie en bijzondere reis te zijn. Heel veel plezier nog en groetjes uit een druilerig Oss (en Heesch) -
02 Juni 2016 - 09:34
Caspar:
Hallo will,
ja, een leuk reisverslag om te lezen. Opvallend dat de schade van de aardbeving uit 53 nog zichtbaar is. Het lezen over eten maakt wel jaloers.
-
02 Juni 2016 - 11:25
Céline:
Ha Will & Gerard, erg leuk om jullie reisverslagen te lezen! Geniet er nog van, voor je het weet is het (helaas) weer voorbij... xxx en de groetjes uit Venlo -
02 Juni 2016 - 17:17
Gerrie:
Echt leuk die reisverslagen. Het is gewoon spannend.
Vandaag was ik benieuwd hoe het was in je onderkomen en of de eigenaar zich al had laten zien.
Hier is er heel veel regen, gisteravond kwam ik terug van de yoga en er stond wel 50 cm water op de wegen en bij de rotonde.
Heel veel straten in Venray zijn ondergelopen en ook het schouwburgplein stond onder. Water.
Vanavond wordt er weer onweer en veel regen verwacht hier in het zuidoosten.
-
02 Juni 2016 - 17:30
Resi:
Voor een moeder met zoveel lease-kinderen moet dat toch niet moeilijk zijn!!! Leuk om je verhalen te lezen, geniet ervan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
