Terug van de kust, woensdag 22 februari

KUALA LUMPUR, ZONDAG 19 FEBRUARI 14.10
Even tijd voordat we straks de stad in gaan.
Gisteravond was dus dé bbq, want dat doen ze hier ook niet zo vaak, hoewel de warme, zwoele avonden er uitstekend geschikt voor zijn. ’s Middags ben ik nog boodschappen gaan doen met E. & M. Gerard bleef thuis bij Mèimei (= jongste zus, Alyson dus, die ook nog een Chinese naam heeft: (Lim) Suri Wei) en ze zijn intussen dikke vriendjes.
Ashley, oudste zus is in het chinees Jiějie en Isaac, broer Gēge maar in Kantonees klinkt het als Gōgo, met een harde g. Is mijn Chinese les toch een beetje nuttig geweest

Chee-Kong, Vivien (broer en zus van M.) en haar nieuwe vriendje Joey kwamen tegen 18.30 en even later Jamie en Simon met hun twee zonen, de jongste is het vriendje van Isaac. Het was heel leuk om Vivien en Chee-Kong weer te zien want we kennen ze intussen ook al heel wat jaartjes; teenagers toen we ze voor het eerst ontmoetten op de bruiloft, nu al weer ongeveer 28 en 30 jaar oud. Broer en zus wonen in het vorig huis (een condo) van E. & M.

E. was druk in de weer om dé perfecte vis, kip en het varkensvlees van de bbq te krijgen en dat lukte heel goed, want net zoals in de UK en VS zorgt de gastheer voor de bbq en de gasten krijgen hun eten geserveerd.
Even moest alle hens aan dek toen het ging regenen en de bbq onder het afdak moest.

Het gesprek ging uiteraard even over de haringen en iedereen was het erover eens dat volgens de officiële regels de haringen ook niet in Maleisië ingevoerd mochten worden maar hun douane is laks (maar goed ook!) zoals er zoveel laks aan toe gaat.
Volgens Edward krijgt China erg veel invloed omdat ze veel projecten (spoorweg, havens) uitvoeren en niet moeilijk doen over betalen maar…..eens zal de rekening betaald moeten worden! Waarom wapens gebruiken als je op deze manier landen in de tang krijgt!

NEAR CHUKAI TERENGGANU, AAN HET STRAND, MAANDAG 20 FEBRUARI 14.11
Vanmorgen om 7.30, een half uur achter op het schema, vertrokken uit KL naar de oostkust van het land.Door het gebied van de Orang Asli, de oudste inwoners van Maleisië. Hun leefgebied wordt steeds meer bedreigd door de oprukkende palmolie plantages en ook hier trekken steeds meer jongeren weg en kiezen niet meer voor hun traditionele manier van leven.
Onderweg een sanitaire stop bij een pleisterplaats waar een heel leger politie-agenten met motor stonden, waarschijnlijk in opleiding. Volgens E. kiezen veel Malay jongeren voor dit beroep omdat ze dan lekker op hun 150 cc motor kunnen racen en ze ”macht” hebben. Ze worden dan ook mat-rampit genoemd en dat betekent zoiets als brrroem-brrroem; maar nooit als ze het kunnen horen!!
Net voor de middag een lunchstop in Chukai, bij een simpel eettentje met allerlei lokale gerechten: nasi lemak, gefermenteerde rijst, rijst met stukje vis en een lekkere saus in bananenblad maar ook heerlijk kleine vers gebakken broodjes met boter en een lokale jam.
Verderop nog twee stops om krab en kroepoek mee te nemen als snack, we komen echt niet om van de honger, Edward is een echte foodie.

We zitten nu op het terras van ons bungalowtje, Alyson is water en zand aan het versjouwen en Michelle houdt een oogje op haar.

Gisteravond zijn we uit gaan eten bij een Hakka restaurant, allerlei heerlijke Chinese gerechten die je bij ons niet kunt krijgen.
Daarna nog naar een grote shopping mall, mét ijsbaan. Naar de shopping mall is hier een favoriete tijdsbesteding en niet alleen in het weekend. Wij waren op weg naar een boekenwinkel voor een Chinees kookboek (had ik nog niet :-), met Chinese tekst en Engelse vertaling. Verder nog het eerste boek gekocht van Tan Twan Eng. Bij het afrekenen bood het meisje dat achter mij stond haar discount kaart aan maar dat was net te laat en toen Michelle hoorde dat ik al betaald had was ze ook een beetje verontwaardigd want ik had het met haar discount kaart moeten doen. Enfin, ik ben heel blij met mijn twee boeken al is het zonder discount!

KUALA LUMPUR, WOENSDAG 22 FEBRUARI 9.56 UUR.
Met een gezond sapje van Mary voor mijn neus. We krijgen hier elke morgen een gezond roze sapje van rode biet, selderij en appel. Er wordt hier heel goed voor ons gezorgd.

Het verblijf in Cherating, want daar hadden we 2 bungalows aan het strand, was voor ons verrassend en bracht veel herinneringen. Hier waren we in 1999 ook, nadat we Michelle en haar Japanse vriendinnen Yoko en Yuka hadden bezocht in Kuala Lumpur en ook Edward leerden kennen. Natuurlijk is het erg veranderd maar het ”cow grass” met kokosbomen komen hier en daar nog steeds tot aan het strand.
Voorzichtig met insectenbeten hier want in 1999 heeft Gerard een sandfly beet opgelopen die geÏnfecteerd is en ik bracht een larvus migrans mee in mijn voet!
Van een klein dorpje is het uitgegroeid tot een flinke langgerekte plaats met behoorlijk wat toerisme maar wel nog heel rustig. Mensen komen vooral hier omdat het een goede plaats is om te surfen.
Er zijn guesthouses voor backpackers, huisjes in een parkachtige omgeving, een duur hotel en strandtentjes waar je achter een biertje goed een paar uur kunt doorbrengen zoals ook wij de eerste dag hebben gedaan.
Voor het avondeten wist Edward natuurlijk een tent waar het lekker eten was (o.a. gestoomde vis) en waar we onze eigen wijn konden drinken omdat het restaurant geen alcoholvergunning heeft.

De volgende morgen een ontbijtje in het restaurant van het resort waar onze bungalows een soort dependance van is en daarna nog lekker een paar uurtjes genieten op aan terras met uitzicht op de zee.

Voor de lunch moesten we 3 kwartier rijden naar Kuantan. In dit restaurant was Edward al eerder geweest. We kregen mijn favoriete gerechten: chickenrice, eend, geroosterd varkensvlees op 2 manieren en gestoomde kip, met als groente taugeh.
Voor het toetje moesten we 6 minuten rijden (en dat allemaal op de weg naar huis…., zonder om te rijden!); cendol en die is hier zoveel lekkerder dan in Nederland omdat ze verse kokosmelk en schaafijs gebruiken én ze doen er ook een beetje zout bij. Dit soort tentjes wordt hier voornamelijk gerund door Pakistani.
Alle favoriete eettentjes gehad, dus op weg naar huis, waar we iets na zessen aankwamen.
’s Avonds tegen 20.30 nog naar een sushi restaurant hier in de buurt waar ze overheerlijke sushi’s hadden.

Daarna nog een tijdje gekletst en ongemerkt wordt het dan snel later en later….
Vandaag is relax dag, straks de koffers pakken. Morgenvroeg, of eigenlijk vannacht moeten we al om 5 uur (!!!!) de trein naar het vliegveld hebben. Edward wil ons best brengen maar de trein is veiliger want je weet nooit wat het oponthoud op de weg kan zijn en deze trein is een directe snelle trein van de stad naar het vliegveld.

Nog een grapje van Edward: de presidenten van de UK, Frankrijk en Maleisië zijn aan het opscheppen over hun telefoonleidingen. In Frankrijk ontdekten ze bij opgravingen dat ze heel vroeger al koperleidingen gebruikten. Nee, maar dan in de UK, daar vonden ze op 200 meter diep al glasvezel…..de president van Maleisië kon toen melden dat ze 300 meter diep gegraven hadden en dat het duidelijk was dat ze vroeger in Maleisië al Wireless gebruikten!!!!

Vanavond ons afscheidsetentje, met de kinderen, Mary en Chee-Kong er ook bij.
De tijd hier is omgevlogen……. morgen op weg naar de volgende bestemming!