Lake Tekapo, 23 maart, verstuurd op 24 maart

Kia Ora. Vandaag vanuit Lake Tekapo maar het verslag kan ik pas morgen versturen als we ergens koffie gaan drinken waar wifi is. We zitten in een dure studio, waarin zelfs een afwasmachine is maar geen internet! De mevrouw van de receptie maakte nog een opmerking dat haar buurman geen internet wilde vanwege de kinderen maar dat is in een vakantiestudio voor 2 personen een waardeloos argument!!
Wel uitzicht op het meer, weliswaar in de verte, maar toch!
Het is een huis op een heuvel met 2 studio’s, onze buren zijn een Japanse vader en zoon.

Vanmorgen in Oamaru nog een rondje door de stad gemaakt; kaasjes gekocht bij een kaasmakerij, foto’s van het treinstation gemaakt en getankt. Het treinstation is mooi maar eigenlijk maar een nederig gebouw vergeleken met de imposante gebouwen in de stad.

Toen op weg, richting het westen. Het landschap is droog en verlaten maar ziet er toch mooi uit. Waar het groen is worden enorme regeninstallaties gebruikt, sommigen kunnen een aantal percelen tegelijk beregenen. Ze bestaan uit onderdelen die je aan elkaar kunt koppelen.

Toen we gisteren het straatnaambordje met Lovelock op de foto hadden maakte Gerard een opmerking in de geest van ”nu nog een Duncan Street” en wat zagen we vanmorgen…..Duncan Street, net buiten Oamaru! Die staat dus ook op de foto.

In dit gebied, de Waitaki Region, zijn een aantal stuwdammen gebouwd en er wordt veel elektriciteit opgewekt. De eerste centrale dateert van 1934. Toen werden er nederzettingen gebouwd om het personeel te huisvesten. Nu worden de centrales vanuit Wellington bediend en verscheidene van de degelijk gebouwde stenen huisjes staan leeg. De streek leeft nu voornamelijk van toeristen en er zijn ook nog een aantal boerderijen met schapen.

Vlakbij Twizzel is een zalmkwekerij waar toeristen zalmen in één basin kunnen voeren; een attractie en leuk om te zien hoe ze boven het water uitspringen om een ”korreltje” te bemachtigen. Vermaak voor jong èn oud.
Het water is helder, ik heb voor het eerst gezien hoe diep een eend kan duiken.
De zalm wordt hier ook verkocht, verse moten en warm en koud gerookt. Wij hebben vanavond dus pasta met zalm gegeten.

Even verderop komt Mount Cook in het zicht, een machtig gezicht! Mount Cook is genoemd naar James Cook maar ook de Māori naam Aoraki wordt gebruikt. Voor de Māori’s is het een heilige berg. Het uitzicht met Lake Pukaki op de voorgrond is adembenemend mooi. We hebben alweer geluk dat het droog en zonnig is waardoor de besneeuwde bergtop en besneeuwde bergen eromheen zo goed te zien zijn. Ja Arie, wij zijn geluksvogels: laag tij als het nodig is om het plateau met de versteende bomen en de ”boulders” bij Moeraki te zien, zonnig zonder al te veel bewolking zodat we de bergen kunnen zien net zoals in de Milford en Doubtful Sound.
Vanmiddag kwam op een aantal plaatsen de bewolking over de bergen ”rollen” maar daarboven was nog steeds een blauwe hemel.
Aan de rand van Lake Pukaki is iets bijzonders gebeurd: wij staan samen op de foto!!! Een jongen vroeg Gerard foto’s van hem en zijn vriendin te nemen en hij wilde op zijn beurt foto’s van ons maken en dat op zo’n gedecideerde manier dat het ook gewoon gebeurde. De jongeman kwam uit North Carolina, hij heeft een Duitse moeder en zijn vader is een Afro-Amerikaan die in Duitsland was gelegerd. Hij had een Indiaase vriendin, als ze ooit kinderen krijgen worden het waarschijnlijk plaatjes.

In Lake Tekapo aangekomen bij de receptie van het Holiday Park kregen we de sleutel van onze studio die helemaal aan het begin van het dorp ligt. De mevrouw van de receptie wilden voor ons uit rijden maar wij dachten het zelf te kunnen vinden. De beschrijving en plattegrond waren niet helemaal duidelijk dus moest de TomTom uitkomst bieden en dat lukte!
Morgenavond slapen we ook nog hier dus de verslagen komen wat onregelmatig.