Lewes van 12 tot 15 juli 2019

Wedding day en laatste dagen in Engeland

15 juli: Op de ferry tussen Dover en Duinkerken. Alle festiviteiten achter de rug en op weg naar huis.

Afgelopen vrijdag naar Lewes gereden; mooie route door (West) Sussex. Ingecheckt in het White Hart Hotel. Onze kamer was nog niet klaar. Het was alweer mooi weer en we hebben op het dakterras op Sjraar, Ellen, Céline en Iris gewacht, die even later arriveerden.

Om 17.00 uur werden Gerard en ik verwacht bij het Castle Chinese Restaurant om met de familie te eten. James’ ouders, zijn ”cowboy” oom Bob, Duncan en Jo.
Oom Bob is een wat ongepolijste ”red-neck”, misschien omdat hij zich niet op zijn gemak voelt of hij is echt zo, maar zeker iemand die al lang niet meer is gewend dat iemand hem bijstuurt. Hij is wel ”minister” , heeft volgens zijn zeggen jarenlang in het buitenland (Nepal) gewoond en woont nu in de bergen in Arizona. Hij heeft prachtige laarzen van slangenleer, ik denk dat het zijn ”feest-schoenen” zijn want hij heeft ook nog een paar andere laarzen, mooi maar eenvoudiger.
Het Chinese eten was heerlijk, de eigenaar komt uit Singapore en we hadden het nog even over ”chicken-rice”.

Na het eten gingen Duncan, James en Gerard naar een pub waar ook Sjraar en wat vrienden van James waren voor zijn ”stag-night”.
Jenni, Jo en ik gingen naar de bar van het hotel waar we met Céline, Iris, Ellen en Tracy en heel wat later ook Manna en Becca drankjes gingen nuttigen. Degenen die aan de alcohol gingen dronken gin-tonics. Een paar keer kwamen er twee kerels vervelend doen. Ze dachten leuk te zijn op onze ”hen-do”, maar het sloeg niet aan en uiteindelijk dropen ze af.
Omdat de pub’s om 23.00 uur sluiten liep het bij de mannen niet echt uit de hand en kwamen ze ook naar het hotel waar we nog wel een drankje (niet in de bar) kregen.

Zaterdag met Jenni & James ontbeten. Sjraar en de meiden zijn in de stad gaan eten. Daarna douchen, haar doen, optutten ect. ect., ik hoefde niet bij Jenni te assisteren, ze had een kapster/schoonheidsspecialiste en er is niet veel ruimte in de hotelkamer en badkamer.

Nog even een snelle hap voor lunch met Duncan en Jo voordat we met z’n allen mét James om 13.15 naar The Grange (de prachtige huwelijkslocatie) zijn gelopen. We hadden strenge instructies van Jenni gekregen om niet later dan 13.15 te vertrekken. We liepen door steile straatjes, gelukkig alleen maar omlaag.

Jenni werd door haar a.s. schoonvader Chester naar binnen gebracht. Ze zag er prachtig uit! Op een aantal foto’s zie je hoe ze op Kate Winslet lijkt.
De huwelijksvoltrekking werd door 2 dames gedaan en Duncan dacht dat een van hen 11 jaar geleden hem en Jo heeft getrouwd in Brighton.

Ik mocht getuige zijn en als de Britten hun brexit net zo goed voorbereiden als deze dames hun werk, dan moet er nog veel op het laatste moment gebeuren :). In ons geval moesten onze namen (van de getuigen) achteraf nog op een kladje worden geschreven om ze goed op de huwelijksakte te schrijven.

Na de plechtigheid werden er in de tuin foto’s gemaakt en het is zo mooi maar ook moeilijk dat wij als reserve-ouders fungeren. Hoe graag hadden we José en Jerry hier bij gehad, en dat wij dan gewoon gasten zouden zijn geweest.

Duncan bracht Jenni en mij naar The Dorset Inn waar het feest was. Een leuke pub met de mogelijkheid om ook buiten te zitten. Alle gasten waren daar inmiddels ook en het werd een mooie middag/avond. Bijpraten met bekenden, Sandie, David, Hugh, Jonathan, Becca, Manna & Ross en Jonty die ik na 3 weken ook weer eens lekker kon vasthouden, de nieuwe kennissen van de vorige avond w.o. Tracy & Paul en Douglas die Zuid-Afrikaans met me praat.
Jenni’s schoonmoeder Joyce laat me weten dat ze blij is met de cd’s die ik voor haar had gekopieerd, Elvis en Danny Vera. Die laatste vond ze erg mooi.

Manna en ik hielden ons roddelpraatje over Jenni maar het einde, waar ik ook degenen die er niet meer zijn, erbij wilde betrekken, lukte niet zonder tranen.

De vrienden van James, Tracy, Duncan & Jo, het bruidspaar en Gerard en ik bleven tot laat en vooral de vrienden haalden herinneringen op aan hun avonturen (en opgelopen brandwonden) tijdens de Guy Fawkes optochten met fakkels en vuurwerk, een groots gebeuren in Lewes.

Er waren geen taxi’s te krijgen dus moesten we teruglopen naar het hotel. Het eerste stuk vlak en daarna behoorlijk bergop. In leuk gezelschap is dat dan toch wat minder zwaar.

Op zondagochtend hebben we een Engels ontbijt genuttigd in The Dorset met de familie van James, vrienden van James en van zijn ouders. Ook weer gezellig en leuk.
Daarna zijn we met Duncan en Jo boodschappen gaan doen bij Waitrose. De bacon mocht ik in het hotel in de koelkast leggen en de koelelementen in de diepvries.
’s Middags hebben Gerard en ik in het hotel naar de Grand Prix van Silverstone gekeken en daarna nog naar de finale van Wimbledon.
Later kwamen Duncan & Jo en hebben we met z’n allen nog de Engelsen zien winnen van Nieuw-Zeeland; een historische zege van het cricket-team.

Jenni had een tafel gereserveerd bij een bistro en hebben we heerlijk relaxed en lekker gegeten.
Op de weg terug naar het hotel hebben we het verlichte Lewes Castle nog even bewonderd en toen was het alweer bedtijd.

Het hotel The White Hart is oud; heel erg oud en ligt in het Centrum van Lewes. De vloeren op onze verdieping (1e) zijn heel scheef en wat onderhoud zou het goed doen. Het personeel is aardig maar niet echt professioneel, het hotel heeft ontegenzeggelijk karakter. Maar eigenlijk is alles oud en slecht onderhouden.

Maandagochtend hebben we nog ontbeten met Jenni en James voordat we aan onze thuisreis zijn begonnen.