Westport, donderdag 9 maart 2017

Kia Ora. Vandaag is het dus echt begonnen. We zijn nu met een gehuurde auto onderweg en staan dus helemaal op eigen benen. De auto hebben we vanmiddag in Greymouth opgehaald. Dat duurde even wat langer omdat ik niet meer wist hoe slim ik mijn internationaal rijbewijs had opgeborgen. Héél voor de hand liggend maar op het moment dat ik het moest hebben wist ik het dus even niet meer. Iets teveel energie gebruikt de laatste tijd en daar lijdt het concentratievermogen onder….
In het stationsgebouw van Greymouth waar zowel de autoverhuurders als het toeristeninformatiepunt zitten, hebben we ook nog de accommodatie geregeld tot zondag. Het is overal erg druk met allerlei activiteiten, hier in Westport zijn paardenraces, en alles zit zo ongeveer vol. 

Met de Toyota Corolla, waar de koffers maar nét inpassen, van Greymouth naar Westport gereden over een prachtige kustweg. Ingecheckt en toen boodschappen gedaan. Vanmiddag in Greymouth een lekkere lunch gehad en voor ”tea” vanavond hebben we een mootje gerookte zalm gekocht met bakjes aardappelsalade en coleslaw en een heerlijk yoghurttoetje met laagje feijoa erop; een vrucht die wij niet kennen.

Vanmorgen hebben we kennis gemaakt met Kevin, de man van Pearl, die ons heel trots zijn 3 Sussex kippen (wit, met zwart-witte kraag en staart) liet zien. Ze kregen behoorlijk veel eten en zagen er dan ook goed doorvoed uit. Kevin bracht ons, na het ontbijt, voor NZ$ 15,- naar het busstation. We zaten helemaal voor in de bus (een nekblessure heeft gelukkig ook wel eens voordelen) en hadden dus een goed uitzicht.
Christchurch uit reden we door een vlak en droog gebied met de witte toppen van de bergen in het zicht. Ook de oostkant van de bergen is kaal en droog. Het middengebied van de bergen is prachtig. Meertjes met waterdamp erboven, droge rivierbeddingen met kleine stroompjes erin, adembenemend!
We reden over Arthur’s Pass. De weg over Arthur's Pass is de hoogste en spectaculairste weg over de Nieuw Zeelandse Alpen. Van Springfield klimt de weg steil omhoog naar de 945 meter hoge Porters Pass, waarna de weg tussen weidse, met beemdgras begroeide bekkens en tussen bergen en langs imposante kalkstenen aardlagen verdergaat.

The township and the pass are named after Sir Arthur Dudley Dobson (1841–1934). Arthur Dobson had been tasked by the Chief Surveyor, Thomas Cass, to find out if there was an available pass out of the Waimakariri watershed into valleys running to the West Coast. In 1864, his brother Edward joined him and accompanied him into the valley of the Otira River. A West Coast Māori Chief, Tarapuhi, told Arthur of a pass that Māori hunting parties occasionally used. When Arthur returned to Christchurch, he sketched the country he had traversed and included it in a report to Cass. Arthur Dobson did not name the pass, which he found very steep on the western side. Dobson named the site that became the township Camping Flat.
When the gold rush began, a committee of businessmen offered a £200 prize for anyone who would find a better or more suitable pass from Canterbury to the West Coast. At the same time, Edward Dobson (Arthur's father) was sent to examine every available pass between the watershed of the Taramakau, Waimakariri, and the Hurunui, and after examining passes at the head of every valley he reported that "Arthur's" pass was by far the most suitable for the direct crossing. (bron: wikipedia)

Aan de westkant van deze zuidelijke alpen is een weelderig groene vegetatie. Het regent hier vast heel vaak maar vandaag was het een dag met een strak blauwe hemel en een stralende zon. Wel even anders dan op het Noorder eiland waar het heel slecht weer is! De enige wolken die we hebben gezien, waren de wolken boven de bergmeren. Het is hier warmer dan in Christchurch waar het koud waaide. De vesten konden dus uit.