Zaterdag 19 januari; Kanchanaburi-5

The Bridge Residence, Kanchanaburi, zaterdag 19 januari 22.30

Een lange dag vandaag. Vanmorgen liep de wekker al om 7.00 af. Op het programma: met de trein naar Nam Tok (eindpunt) en naar de Sai Yok Noi watervallen, de laatste treinreis van deze vakantie.

De trein zou om 10.30 uur van het station van Kanchanaburi vertrekken en je wordt geacht 30 minuten van tevoren op het station te zijn. Omdat we niet wisten hoe snel we een tuktuk of bromtaxi konden krijgen stonden we om 9.15 klaar. We hadden snel vervoer en waren dus een minuut of 10 later op het station.
Daar stond op een bord geschreven dat onze trein 30 minuten vertraging had en op dat moment wilden ze ons nog geen kaartjes verkopen. Even later stond er 60 minuten vertraging en konden we wél kaartjes kopen.
De oorzaak van de vertraging bleek de ”Eastern & Oriental Express”; die stopte op Kanchanaburi Station, niemand stapte uit, een stationsmedewerker praatte met de machinist, de luxe trein zette zich in beweging maar wij moesten nog steeds wachten.
Toen kwam de Eastern & Oriental Express weer terug, leeg. Waarschijnlijk zijn de passagiers bij de brug gedropt.
Tegen 11.45 mocht onze trein eindelijk vertrekken; het is een gewone trein in de normale dienstregeling, geen aparte toeristentrein. Buitenlanders betalen wel veel meer voor een kaartje dan Thai en worden ook in een aparte wagon gezet. Buitenlanders zijn ook heel veel Aziaten en het is grappig om te horen dat voor hen ook Engels de taal is waarin ze communiceren. We hebben ook wel wat Oost-Europeanen gehoord en gezien. Maar die gebruiken waarschijnlijk een vertaalprogramma op hun telefoon. Engels begrijpen ze niet of nauwelijks.
De treinreis is op bepaalde plaatsen spectaculair, eerst natuurlijk over ”de brug”, vervolgens door een vrij vlak gebied waar veel meer tuinbouw is dan 5 jaar geleden. Bij Sapan Tham Krasae, waar het ook veel meer bebouwd is, gaat het over een houten viaduct. Omdat het traject in een boog loopt kun je het, uit het raam hangend, goed zien.
Bij dit station stapten de meest toeristen uit, er stonden legio bussen en busjes om ze verder te brengen naar hun volgende bezienswaardigheid.
In de trein bleef een klein groepje achter met bestemming Nam Tok. Maar….bij het volgende station, Wang Pho, maande een vrouw, niet in uniform, ons allemaal om de trein te verlaten. Moesten we haar aanwijzingen opvolgen?? Uiteindelijk stapte toch maar iedereen uit. We moesten ergens aan de zijkant gaan staan want daar zou een andere trein komen. Nu stonden er op een ander spoor een aantal oude wagons, zonder locomotief, en even later gebaarde een man in uniform dat we in die wagons moesten gaan zitten. De trein waar we waren uitgezet had intussen ook geen locomotief meer maar die reed later naar de voorkant van de trein, werd gekoppeld en die trein reed weg richting Kanchanaburi.
Toen verscheen er een locomotief die aan onze trein werd gekoppeld en de reis kon worden voortgezet. Op het moment dat het gebeurde was het verwarrend, ook omdat er niemand was die vertelde wat er aan de hand was of wat er ging gebeuren. Achteraf is dit natuurlijk een manier om de normale dienstregeling weer op te pakken en zo de vertraging niet alles te laten ontregelen.
Het gevolg was dat we in plaats van 12.35 pas tegen 14.00 uur in Nam Tok waren.

Langs het hele traject is veel meer bebouwing en tuinbouw dan in 2013. Waar vroeger jungle was staan nu suikerriet en andere gewassen. Op steeds meer plaatsen worden ook resorts gebouwd.

Als er geen vervoer naar de watervallen was geweest hadden we die moet laten schieten want de laatste trein (er zijn er maar 3 op een dag) vertrekt om 15.30 uur en je kunt daar alleen op het station kaartjes kopen dus moet je er, veiligheidshalve, tegen 15.00 zijn.
Maar... er stonden tuktuk’s en voor 20 Bath pp werden we naar de watervallen gebracht.

De watervallen zijn een populair daguitje voor de Thai en het is zaterdag dus het was behoorlijk druk. Wat rondgelopen en gekeken en toen was het alweer tijd om een tuktuk te zoeken. Tegen 15.10 waren we weer op het station, geen lunch, geen ijskoffie, dus hebben we maar een Magnum gegeten. Voor mij met speciale herinnering aan onze dokter Henk van de Pelgrimsreis. Ik eet eigenlijk nooit Magnum’s maar hij heeft er toen op het station van Sapan Tham Krasae 2 gekocht, eentje voor hem en eentje voor mij.

Op de terugreis hadden we maar een kwartiertje vertraging omdat we op het station van Wang Yen moesten wachten totdat de trein uit Kanchanaburi was gepasseerd en……. die had vertraging.

Terug in Kanchanaburi nog even over de avondmarkt gelopen, hier geen eetstalletjes waar je kunt zitten om wat te eten zoals op veel plaatsen in Thailand.
Dan maar naar het tentje waar we een van de eerste dagen een ijskoffie hadden gedronken. De mevrouw kende ons nog. Toen we begroet werden door een Duits stel uit de trein dacht ze dat wij ook Duitsers waren en ze kende zelfs een paar woorden Duits en zelfs ook Nederlands en er zijn er meer die dat kunnen.

Bij Mangosteen hadden we geluk dat we nog een tafeltje konden krijgen want er kwam een groep van 17 mensen en dan zit het bijna vol. 
Daar raakten we aan de praat met Taiwanezen (vader, moeder en 2 zoons) die we vanmorgen op het station hadden gezien.
Even later kwam Eric voorbij en die kwam er ook nog even bijzitten.
Morgen, onze laatste dag hier, eten we nog een keertje samen.