Vrijdag 18 januari; Kanchanaburi-4

The Bridge Residence, Kanchanaburi, vrijdag 18 januari 21.35

Het ”exciting event” hebben we gemist! We zijn vanmorgen richting tempel (Wat Thaworm Wararam) gelopen waar het zou plaatsvinden. Onderweg zijn we langs de rivier gelopen over het weggetje waaraan, lang geleden, onze eerste guesthouse, (huisjes op palen in de rivier) lag. Het is nog steeds een rustig straatje wel met meer bebouwing. Het huidige River Guesthouse zou het geweest kunnen zijn, nog steeds ”backpackers” gebied.

De tempel is niet één tempel maar een heel complex. We zijn hier ook al eerder geweest maar steeds wordt er nog bijgebouwd. De vorige keer waren ze bezig met de dikke, blije Boedha, nu wordt er zelf aan 2 nieuwe grote gebouwen gewerkt.
Van de voorbereiding voor de gebeurtenis van vanavond hebben we niets gezien. Misschien dat de 5 militaire bussen die er stonden geparkeerd er iets mee te maken hebben, we zullen het nooit weten……
Het complex ligt mooi, aan de rivier en het is lekker rustig zitten, op een bankje, staren over het water. Weinig lawaaierige bootjes en nog geen drijvende restaurantjes op deze tijd van de dag. Wel uitzicht op het tweede guesthouse waar we ooit zaten, dat was een drijvend complex.

De Chinese begraafplaats bezocht die aan de weg naar de tempel ligt en naast de Erebegraafplaats van de krijgsgevangenen. Zo te zien liggen er intussen ook Thai begraven. Hier ook rondgelopen en rondgekeken.

Toen naar de naastgelegen erebegraafplaats Don Rak, eigendom van de Commonwealth War Graves Commission en erkend als officieel Nederlands ereveld. Het is een van de 3 begraafplaatsen van de slachtoffers van de spoorlijn.

In totaal heeft de spoorweg het leven aan waarschijnlijk 100.000 mensen gekost. 15.000 Krijgsgevangenen stierven aan de gevolgen van uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen 7.000 Britten, 4.500 Australiërs, 131 Amerikanen en bijna 3.000 Nederlanders. Ook vele Thaise, Birmaanse, Maleisische en Indonesische dwangarbeiders hebben de verschrikkelijke omstandigheden niet overleefd, maar van hen zijn geen graven gevonden en zij hebben hun rustplaats langs de spoorlijn gekregen, ongemarkeerd, daarom is ook niet precies bekend om hoeveel slachtoffers het gaat.
Aanvankelijk werden de overleden krijgsgevangenen langs de spoorweg begraven. Later zijn zij (her)begraven op drie erevelden: Chungkai en Kanchanaburi in Thailand en Thanbyuzayat in Birma.
De Commonwealth War Graves Commission is verantwoordelijk voor het inrichten en onderhouden van oorlogsgraven van landen uit het Gemenebest. Ook het onderhoud van de Nederlandse graven op hun erevelden wordt door deze organisatie verzorgd, in overleg met de Oorlogsgravenstichting. De tuinlieden dragen dan ook allemaal een uniform en hoed van de CWGC.
Op Don Rak liggen de stoffelijke resten van 6.982 Australische, Britse en Nederlandse Krijgsgevangenen (5000 niet-Nederlanders).
Bij het graf van oom Dick (Hendrik Fleur) wat fragipani bloemetjes gelegd (helaas stond er er geen bloemenstalletje) en foto’s gemaakt. Hij overleed als gevolg van een bombardement op 8 december 1944 bij Tha Khanun Station, samen met 2 anderen, zij liggen nu naast elkaar, hier op Don Rak.

Het was intussen al na drieën, tijd voor een hapje en drankje. Bij Zag Zab, een erg populair tentje hier, kwamen we per ongeluk terecht. Lekkere passion-fruit smootie en nog wat gegeten ook.

Vlakbij ligt de Beata Mundi Regina kerk.
Ze is gebouwd in 1955-56 in opdracht van een Karmelieten kapucijner klooster. De naam Beata Mundi is ter ere van Onze-Lieve-Vrouw Maria, Koningin van de Wereld, is gekozen omdat soldaten uit veel landen van de wereld hier in de Tweede Wereldoorlog zijn gestorven. Regina, wat ook koningin betekent, is ter ere van mevrouw Regina Acken, echtgenote van de Nederlandse ambassadeur. Zij heeft zich ingezet om de plannen voor de bouw van de kerk te kunnen realiseren. De kleine kerk is in 2006 gerenoveerd. Leden van alle religies zijn welkom om in deze kerk te bidden voor de overledenen.

Terug naar het hotel met een bromtaxi en daar zijn we allebei in slaap gevallen en werden pas tegen 19.00 wakker.
Nog wat gegeten in een nieuw restaurantje tegenover het hotel. Vooral bedoeld voor Thais want de helft van de menukaart is zonder Engelse vertaling. Veel beter gegeten dan gisteravond!