Vientiane

Zondagmoregen om 10 uur dus op weg naar Vientiane. En tegen mijn verwachting in, arriveerden we inderdaad om precies 14 uur bij het noordelijk busstation van Vientine. Maar daar waren een aantal belangrijke redenen voor:
1. Een bus heeft grotere wielen dan een mini-busje en hoeft daarom niet om minder diepe kuilen heen te laveren
2. De laatste 50 km was de weg een stuk beter en konden soms wel snelheden van 70-80 km/uur bereikt worden.
3. De verwachte lunchtijd van 1 uur werd ingekort tot 10 minuten
4. Het noordelijk busstation ligt nog 12 km van het centrum van Vientiane verwijderd.
Ja, dat hebben die vervoersjongenss hier goed geregeld onder elkaar.
140.000 Kip voor de VIP-bus (140 km); dan 40.000 Kip voor de bus van het busstation naar het centrum (12 km); dan 20.000 Kip voor de tuk-tuk naar het hotel (hooguit 1 km).

Voor wie zich afvraagt of wij al natte voeten hebben opgelopen:
Volgenss de berichten die een Thais bureau bekend maakt, en die door Will nauwgezet worden bijgehouden en geanalyseerd, is er vooral wateroverlast in het midden en Oosten van Thailand. De situatie rond Bangkok wordt komend week end kritiek. Dan komt het meeste regenwater via de rivieren ter hoogte van B'kok. Maar dan is er ook springtij op zee (de maan staat dan het dichtste bij de aarde) waardoor de rivieren hun water slechter kunnen afvoeren. Tot nu toe hebben we nergens last van gehad; eventueel proberen we het te omzeilen. Donderdag vertrekken we van hier naar Udon Thani (Thailand). Daar bepalen we het vervolg van de route, afhankelijk van de situatie.

We zijn hier midden in een groot festival terecht gekomen. De hele boulevard en een gedeelte van de zijstraten is één groot feestterrein. Een uitgebreide braderie. Kleding, eten, drinken, telefoon-aanbieders, loterijen, kermisattrakties, veel volk ('s avonds) en vooral veel lawaai en keiharde muziek.

In eerste instantie begrepen we, dat het hoogtepunt woensdag zou zijn. Daarom hebben we onze verblijf in het hotel verlengd met 2 nachten. Nu blijkt dat zowel woensdag als donderdag te zijn. Normaal zijn alle zaken 7 dagen per week open, maar woensdag en donderdag zijn veel zaken gesloten. Zo ook onze "buurman" waar we minstens 1 x per dag ijskoffie gaan drinken. Donderdag missen we dus; maar dat lijkt ons ook het minst interessant. Dan zijn de finales van de roeiwedstrijden op de Mekong. Die roeiwedstrijden rond deze tijd van het jaar zijn feestelijkheden, die zowel in Laos, Thailand en Cambodja plaatsvinden in alle plaatsen met een rivier waar er gelegenheid voor is. In Vang Vieng, (onze vorige stop) was het ook het gesprek vcan de dag.

Morgen, woensdag, is het Budha-dag (een van de hoeveel?). Deze Budha-dag markeert het einde van 3 maanden, waarin geen grote reizen gamaakt mogen worden. Die 3 maanden zijn traditioneel de tijd, waarbij iedereen hard nodig was om het land te bewerken en de rijst te planten voor het nieuwe seizoen. Na morgen mogen weer grote reizen gemaakt worden. Morgenvroeg zouden ook alle tempels zeer druk bezocht worden. Iedereen op zijn paasbest. Of we dat meemaken weet ik niet, want we zijn niet van het vroeg-opstaan. Morenavond na zonsondergang is het te doen aan de oever van de Mekong. Dan zou iedereen verlichte miniatuurbootjes loslaten op de rivier, om alle slechte zaken vaarwel te kunnen zeggen en een soort schoon-schip te maken met Budha en de geesten. (Als ik het tenminste allemaal goed begrepen heb.)

Gisteren heben we Pha That Luang bekenen. Een soort Nationaal Monument van Laos. Het staat op alle bankbiljetten. In een bijbehorend Wat waren de monnikken kokosnoten aan het oogsten. Voor Pha That Luang staat het standbeeld van koning Setthathirat. Op de boulevard langs de Mekong staat een standbeeld van een (andere) koning, waarvan ik de naam niet heb kunnen achterhalen. Beide worden nog zeer vereerd en met respect behandeld. Blijkbaar in een ver verleden historisch belangrijke Laotiaanse koningen geweest, en geen bedreiging voor de huidige machthebbers.
Daarna naar de Patuxai. Met wat fantasie te vergelijken met een kleinere betonnen uitgave van de Arc de Triomf in Parijs. Niet echt mooi. Gebouwd in 1965 met van de Amerikanen gekregen cement, dat bedoeld was om een vliegveld aan te leggen.

Vandaag nog 2 tempels / nationale musea bezocht. En daarmee schijnen we de belangrijkste bezienswaardigheden van Vientiane wel gehad te hebben.
Wat Si Saket. In totaal zouden hiet ongeveel 6.400 Budha-beelden aanwezig zijn. In elk nisje 2 á 3 stuks, en je zit al aardig in de richting.
Haw Pha Kaeo. Hier staat een (gerestaureerde) kruik zoals die voorkomen in de vallei van de kruiken. Maar daar gaan we niet heen.
En een hele hoop bronzen Budah-beelden, waarvan eentje met zijn vingers toch wel leuke kunstjes kon doen.
Tussen Wat Si Saket en Haw Pha Kaeo nog een lange-afstands-schot op de Patuxai