Ithaka, maandag 6 juni

Captain Yiannes Ithaka, maandag 6 juni 17.40.

We zitten weer op ons balkon met mooi uitzicht en straks drinken we een glaasje Retsina. Ja, Norma, de Retsina smaakte prima, niet zo’n uitgesproken harssmaak als in onze herinnering. Er zullen vast wel verschillende soorten zijn….

Vandaag hebben we grotendeels door gebracht met een boek aan het zwembad. Verwacht wordt dat het weer de komende dagen veel slechter is dus dit leek een goede keuze. Morgen gaan we het eiland verkennen, het is niet groot, 20 km lang en 6 km breed maar ook erg heuvelachtig met waarschijnlijk steile en smalle weggetjes.

Gisteravond hebben we gegeten in een gezellig restaurantje achter het plein aan de haven. Waar je vroeger hier in de keuken in de pannetjes mocht kijken staat nu een vitrine en kun je aanwijzen wat je wilt eten. Er zijn ook nog drie spitten en aan één ervan draait kokoretsi. Dat hadden we hier niet verwacht en voor ons is dat een gerecht met leuke herinneringen.
De eerste dateert van lang gelden toen we met de auto door de Peloponnesus trokken en ergens een kamer hadden gehuurd. De buurman had een restaurantje en was heel goed in klantenbinding. De eerste avond vroeg hij wat wij de de volgende dag wilden eten. Lamsvlees, prima hij ging de volgende ochtend een lam kopen en ’s avonds was er heerlijk lamsvlees. ”Vandaag hebben jullie mogen kiezen, voor morgen maak ik de keuze en het wordt een heel speciaal Griekse gerecht”. Dat werkte en de volgende avond ging de specialiteit als een rol aan het spit. De rol bestond uit lever en waarschijnlijk ander orgaanvlees, lekker gekruid en gerold in darm; alles van het lam. Het was heerlijk!
De tweede keer was, ook lang geleden, op Samos. Weer in Griekenland wilden we wel weer eens kokoretsi eten. Bij het excursie-bureautje van de buren gevraagd waar we dat konden eten. Nou, er was één restaurantje ergens in het centrum van de stad waar alleen lokalen kwamen waar we dat konden eten. We hebben het restaurantje gevonden, er zaten alleen lokalen er we hebben er kokoretsi gegeten. Er kwam een (tweede) fles wijn op tafel die we niet hadden besteld maar die de Grieken ons aanboden. Wij wilden wat teruggeven maar hadden alleen zoute dropjes bij ons. Die hebben we uitgedeeld maar de meesten, zo niet allemaal, verdwenen discreet in de bloempotten.
Gerard heeft gisteravond kokoretsi gegeten en ik ga het vanavond doen. We hebben ons zelf gisteren ook getrakteerd op een witte wijn van een vermaard wijnhuis op Kefalonia; de Robola, prijs € 18,- en dat is heel wat meer dan de lokale wijn die € 8,- per kilo kost. Ik had een Robola voor € 15,- op de kaart zien staan maar er bleek dus ook nog een duurdere uitvoering. De jonge, onervaren, ober die we zelfs nog moesten voordoen hoe een kelners-flesopener werkt, wilde best 3 euro minder rekenen maar dat wilden we de Griekse economie niet aandoen…..

Net in de auto gestapt om terug te rijden werden we klem gezet door een busje, man stapt uit en verdwijnt! Eventjes gewacht, mijn geduld is minder dan dat van Gerard, dus ben ik uitgestapt en naar een kiosk gelopen. Ik spreek geen Grieks, de twee mannen bij de kiosk geen Engels, maar ze begrepen me wel. Er werd eerst over het plein geroepen…toen werd de telefoon gepakt en gebeld en er werd gebaard dat het snel zou worden opgelost. En dat was ook zo, busje werd achteruit gezet en wij konden terug naar Captain Yiannes.

Zoals elke dag tot nu toe begint het weer flink te waaien maar de zon schijnt nog.

De internet verbinding werkt weer eens niet, volgens de eigenaar komt het door de wind…
Straks nog maar eens proberen, anders morgenvroeg.

En het is dus morgenvroeg....