Kefalonia, dinsdag 31 mei

Intussen is het woensdag 9.00 uur, in afwachting van een ontbijtje én met internet verbinding.
Mijn verhaaltje had ik gisteravond al geschreven.

Odyssey appartementen, Zola, Kefalonia, dinsdag 31 mei 18.30.

Geen idee of we hier verbinding met internet hebben, misschien dat we dat straks of morgen ontdekken als we Eleni, de eigenaresse te zien krijgen. We zijn hier sinds een uur of 3 en hebben nog niemand gezien behalve een man die in de tuin aan het werk is en ons met enige terughoudendheid het appartement binnen liet. Ook dat is koel ingericht vergeleken met Anatoli Labreon. Geen welkomstdrankje of lekkernijtje op de kamer, zelfs geen zeep of shampoo. Wel even iets anders na de hartelijke ontvangst bij Takis en Eri.

Takis was vanmorgen om 7.30 al in de buurt om ons te helpen met de koffers en om ons uit te zwaaien. Eri was vanmorgen heel vroeg vertrokken naar Athene dus haar hebben we gisteravond al gedag gezegd. Ik zal nog wel email contact met haar hebben om recepten van kweepeer uit te wisselen.

De rit naar Agios Nicolaos ging voorspoedig en we waren dus al voor 8.30 in het haventje. Van de aangekondigde chaos in havens was hier niets te merken, geen enkele bedrijvigheid. We hebben ons ontbijtje verorberd en na verloop van tijd wist een mannetje te vertellen dat we ongeveer 100 meter verderop links moesten zijn. En ja, daar stonden al 3 auto’s te wachten.De Japanners of Chinezen uit een bus hadden dus ook wat om te bekijken. De ferry kwam ongeveer een kwartiertje voor vertrek, werd uitgeladen en ingeladen en daar gingen we, zonder chaos of stress. Waarschijnlijk is het in het hoogseizoen wel anders, we herinneren ons nog de taferelen in Patras lang geleden. Deze ferry kan gemakkelijk uitvallen omdat hij niet vaart bij harde wind uit het noord-westen. Hij vaart ook alleen maar tussen mei en september.

Het is ongeveer anderhalf uur varen naar Pessada, Kefalonia. Met de routebeschrijving die we hebben gekregen is het vrij gemakkelijk rijden. Onderweg nog een een glaasje verse jus gedronken, en we wilden een uurtje verderop wat gaan eten. We zaten toen al vrij ver naar het noorden en er was geen taveerne te vinden, ook niet toen we van de ”grote” weg af gingen en via steile, weinig bereden, weggetjes een paar dorpjes doorreden. We hebben maar besloten om een stuk terug te rijden en voor Farsa zagen we een bord met taveerne Milos erop. Verderop zaten wat oude heertjes op hun stoeltjes voor een horeca tentje maar dat bleek geen taveerne te zijn, die was verderop.
Aan de achterkant was hun terras met een prachtig uitzicht over de baai op de andere poot van het eiland. Gerard had een vleespastei van lamsvlees en ik heb heb sardientjes gegeten. Als toetje kregen we gratis elk een plakje cake met honing erover.
De mevrouw die bediende sprak heel enthousiast Grieks met ons, alsof we het allemaal konden verstaan …..opmerkelijk wat ze daarmee allemaal kon bereiken. Ze weet nu o.a. ons vakantie reisschema, mijn naam…..en wij weten dat het een lamspastei was en dat haar naam Poppi is en dat het niet druk is omdat mensen geen geld hebben. Op de rekening zag ik dat de belasting op een flesje bier 23% is.

De meeste huizen zien er groot en goed onderhouden uit. Een enkel keertje zie je nog een huis waar de betonijzers uitsteken om er nog een verdieping op te zetten, op die manier hoef(de) je geen belasting erover te betalen. De meeste huizen zijn dus ”af” en hebben mooi gekleurde pannen daken. Het pleisterwerk ziet er ook mooi en kleurrijk uit. Zouden ze in het recente verleden erg veel op de pof hebben gedaan?
Nu moet je zelfs belasting betalen over de olijfbomen die je hebt en de Griekse schoonpapa van de Bulgaarse mevrouw die we een paar dagen geleden ontmoet hebben krijgt maar € 300,- pensioen. Dat is niet veel als je de prijzen ziet in de supermarkt.

Toen de hele weg nog maar een keertje gereden en nu zijn we dus in Zola. Ons onderkomen ligt vrij laag. ’T is nog een klein stukje lopen naar de haventje en daar schijnt iets te zijn waar je kunt eten, alleen verse vis met frites en sla. Dat vind ik helemaal niet erg maar Gerard twijfelt eraan of het wel zo is want toen hij vanmiddag een wandelingetje maakte zaten er alleen wat luidruchtige heertjes aan de drank.
Als we daar niet kunnen eten moeten we een heel steil weggetje omhoog naar het dorp waar een taveerne schijnt te zijn. Veder is er geen keus, we zitten hier echt in the middle of nowhere.

Vandaag was het zonnig maar nu is het helemaal betrokken en het is ook niet erg warm meer.
Gerard is net nog een keertje rond gelopen hier maar er is geen levende ziel te bekennen, ook de tuinman is weg: minpuntje!!